پرستار نوزاد چه مشکلاتی دارد

معایب پرستار نوزاد

زمانی که، پدر و مادر تصمیم به گرفتن پرستار کودک دارند، عوامل زیادی را باید در نظر داشته باشند، زندگی خصوصی و اجتماعی، سبک اخلاقی و شیوه های پوششی و ظاهری پرستار فاکتورهایی هستند که باید توجه شود. قدرت تحمل و کنترل خشم و مدیریت استرس از ویژگیهای قابل تأمل یک پرستار است.

معایب داشتن پرستار کودک

• یکی از ایرادات واضح، هزینه بر بودن پرستار است؛
• اختلاف سبک تربیتی پدر و مادر با شیوه های تربیتی پرستار؛
• این یک مورد قابل تأمل است، چرا که تناقض در شما و فرزندتان رخ می دهد؛
• معمولا نمی توان کار پرستاران را تحت کنترل و نظارت قرارداد؛
• برای آگاهی از شیوه کارکرد پرستار، باید منزل را مجهز به دوربین و کنترل از راه دور کرد، که این هم بر هزینه و مستلزم گذاشتن زمان برای مانیتورینگ منزل است و در صورت بروز مشکل در اینترنت و یا سیستم منزل، والدین دچار نگرانی و استرس خواهند ش؛
• اگر پرستار بطور ناگهانی از کار منصرف شود و یا به هر دلیلی در دسترس نباشد مشکل ساز خواهد شد. در صورتیکه در مهد همیشه مربی جایگزین وجود دارد؛
• اگر قرار به استخدام قانونی به همراه قرارداد باشد، ممکن است مراحل اداری زیاد و سختی به همراه داشته باشد؛
• اعتماد کردن به افراد و یافتن پرستار مورد اطمینان کاری بس دشوار است و معمولا باید آنها را به مدت هفتگی و یا ماهانه آزمایش کرد و همین تغییر دادن پرستار و انتخاب مجدد، معضلی برای والدین و فرزندان است.
• پیدا کردن فردی که حس مسئولیت پذیری کافی در تربیت و پرورش کودک داشته باشد و یا کسی که روش های نادرستی تربیتی نداشته باشد کار آسانی نیست؛
• در مهد کودک می تواند روابط اجتماعی، فعالیت گروهی، ارتباط دوستانه و حل مشکلات را بیاموزد. محیط خارج از خانه است و کودک را برای حضور در مدرسه و فعالیتهای موثر کمک می کند و با گرفتن پرستار این فرصت رشد از کودک گرفته می شود؛
• کودکی که در محیط خانه محبوس باشد، معمولا در محیط های اجتماعی مانند مدرسه و یا جمع دوستان و فامیل، خجالتی و کم رو ظاهر می شود و این خود یک لطمه روحی به کودک به حساب می آید؛

برخی از والدین برای کنترل چگونگی رفتار پرستار در منزل، از دوربینهای مداربسته استفاده می کنند اما نشانه های دیگری هم هست که می توان از رفتار پرستار و عکس العمل های کودک متوجه شد.

1. کودک با دیدن پرستار شاد نمی شود.

برقراری ارتباط و حس دوستی بین کودک و پرستار زمان می برد و ممکن است اوائل، کودک با دیدن پرستار بی قراری و گریه کند اما به مرور با پرستار دوست می شود هر چند که هیچکس نمی تواند جایگزین مهر پدر و مادر شود، اما بالاخره پیوند برقرار می شود، اگر به هر دلیلی کودک با دیدن پرستار دچار هراس می شود، باید ریشه یابی کرد.

2. پرستار واضح و شفاف برنامه هایش را بیان نمی کند.

یک پرستار خوب باید تمام وقایع یک روز و چالش ها را برای والدین به خوبی شرح دهد، و چنانچه پیشقدم برای تعریف کردن نمی شود یا مهارت برقراری ارتباط با والدین ندارد، مشکل پیش می آید.

3. کودک دچار صدمات زیادی می شود.

زمانی که کودک چهار دست و پا می رود و یا در حال یادگیری راه رفتن است، بدنش دچار صدمات و جراحاتی می شود اما چنانچه در نواحی مانند شکم، گونه ها، گوش و یا ران هایش، آثار ضربه باشد، باید قدری تأمل کرد.

4. به درخواست های والدین، بی توجهی می شود.

خیلی وقتها، پرستاران روش تربیتی خود را از روش پدر و مادر، برتر می دانند و به خواسته ی پدر و مادر بی اهمیتند و تا حدودی مخالف شیوه تربیتی والدین است و والدین را در جریان کامل اموری که انجام می دهد نمی گذارد، نشانه ی مشکل است.

5. به موقع در محل کار حاضر نمی شود و اکثرا تأخیر دارد.

تأخیرها و غیبت های غیر موجه، به این معناست که نمی توان به این پرستار اطمینان کرد.

6. کودک معمولا نامرتب، گرسنه یا خسته است.

کودکان معمولاً موقع غذا خوردن، دست ها، صورت و لباس خود را کثیف می کنند و رعایت بهداشت برای بچه ها امری ضروری است. زمانی که کودک را می بینید انگار غذا نخورده و یا اصلاً خواب مناسبی نداشته، نشانه ی یک رسیدگی نامناسب است.

7. حرف های متناقض زیادی از پرستار می شنوید.

حرف هایی که در مورد رفتار و مراقبت فرزندتان می زند را فراموش می کند و یا تناقض در گفتار دارد، حس بدی را به انتقال می دهد، بهتر است به حس غریزی خود اعتماد کرده و سعی در تغییر پرستار داشته باشید.