شیوه پرستاری از نوزاد نارس

پرستار نوزاد نارس

نوزادان نارس- نوزدانی هستند که زودتر از هفته 37 ام بارداری و با وزن کمتر از 2500 گرم به دنیا می آیند، و معمولا اندام های کوچکی دارند. گاها، دستگاه تنفسی کامل نشده و دستگاه گوارش و کلیه ها هم نیاز به مراقبت های درمانی و بهداشتی دارد. البته گاهی نوزاد رسیده هم با وزن کم بدنیا می آید که دلیلش تأخیرات رشد داخل رحمی است.

زردی در نوزادان نارس خطرناکتر است. کودکی که بطور طبیعی به دنیا بیاید، بیلی روبین 20 در او علائم ایجاد می کند اما در کودکان نارس، بیلی روبین  0 اهم ایجاد علائم می کند.

 

 

دلایل تولد نوزاد نارس:

• افزایش سن بارداری مادر (مخصوصا اولین بارداری)
• کاهش خون رسانی رحمی – جفتی
• شیوه زندگی مدرن
• مصرف الکل، سیگار، مواد مخدر
• استرس
• داروهای غیر مجاز حین بارداری
• بیماری و عفونت مادر
• مشکلات جفتی
• اشتغال مادر (به دلیل بلند کردن اجسام سنگین، تماس با مواد شیمیایی و ...)
• مشکلات ساختاری رحم
• در معرض امواج بودن
• پارگی پیش از موعد پرده های جنینی
• نبود مراقبت کافی در دوران بارداری
• روش های القای بارداری و شیوه های بارداری آزمایشگاهی
• چند قلو زایی

قبلاً نارسی نوزادان موجب مرگ نوزادان و سقط جنین می شد، اما اکنون با پیشرفت مراقبتهای بارداری، مواردی که باعث سقط جنین می باشد به تولد فرزندان نارس خاتمه می یابد. بهبود شرایط سبب شده است که نوزادان در ضمن بارداری سالم می مانند اما بطور نارس متولد می شوند.

نوزادان نارس، گروهی هستند که شدیداً به پرستار خصوصی و مراقبتهای ویژه نیازمندند. پرستاری که کاملاً با مشکلات تنفسی و تغذیه ای این کودکان آشنا باشد.

به دلیل عدم رشد ریوی پس از تولد، این کودکان نمی توانند به خوبی تنفس کنند. مشکل تغذیه و هضم و دفع نیز یکی از معضلات این کودکان است.

دمای بدن نوزادان نارس و کم وزن، کمتر از کودکان عادی است. پرستار نوزاد با آگاهی از این مشکلات و درک شرایط به حل بهتر و ایجاد آرامش کمک می کند. یکی از شیوه های مراقبت از نوزادان نارس، شیوه کانگرویی است. مادر همیشه نوزاد را در آغوش دارد و هرگاه نیاز به شیر داشت، او را به سیر می کند و از حرارت بدن مادر، کاهش دمای بدن خود را جبران می کند، حالت خواب مادر هم باید به صورت نشسته باشد. در مواردی که باید مادر از نوزاد جدا شود، او را به آغوش پرستار می سپارد.

پرستار جایگزین مادر می شود و با آگاهی از نقصان ی موجود در بدن نوزاد، او را تغذیه کرده و به بالا بردن دمای بدنش کمک می کند. این نوزادان در مقایسه با نوزادان رسیده کمتر می خوابند و تعداد دفعات بیشتری بیدار می شود و نیاز به شیر دارد، ضعف بدنی این نوزادان موجبات بیمار شدن سریع آنها را فراهم می کند.

پرستار با صبر و آرامش خود، کودک را تغذیه می کند و مراقبتهای خاص را برای تعدیل دمای محیط و بهداشت آن را بکار می برد باید تلاش کرد این نوزادان روی شکم نخوابند چون احتمال مرگ را افزایش می دهد. خواباندن به پشت این احتمال را کاهش می دهد.

روند رشد جنین در داخل رحم و در طول بارداری، به آرامی رو به افزایش است و از هفته 37 ام بارداری، وزن نوزاد روزانه 35 گرم اضافه می شود. از هفته 37 به بعد بتدریج توانایی های مکیدن و بلعیدن و هضم و جذب مواد غذایی بوجود می آید.

در نوزادان نارس، قابلیت مکیدن وجود دارد اما هماهنگی بین مکیدن و بلعیدن در آنها شکل نگرفته است. یک پرستار نوزاد نارس می داند که هدف از تغذیه کودک، آن است که رشد نوزاد به مانند زمانی که داخل رحم مادر است ادامه یافته و تکامل یابد. تقویت این هماهنگی به سن نوزاد بستگی دارد. نیاز پروتیئنی در این نوزادان بسیار زیاد است. چرا که شیر مادران این نوزادان هم هنوز به طور کامل حاوی مواد مغذی نشده است. اما شیر مادر تا حد زیادی می تواند به رشد و برطرف کردن مشکلات کودک کمک برساند.

گاهی نوزادان نارس با معلولیت به دنیا می آیند، معلولیت هایی از قبیل ذهنی، فلج مغزی، نابینایی و ناشنوایی طبیعی است مادر به تنهایی نمی تواند از عهده نگهداری و رفع نیازهای کودک برآید و پرستار یک همیار و همراه صمیمی در این زمینه است- پرستار علائم رفتاری تنش را در نوزادان نارس می شناسد و به شما در روند کمک می کند.

هم زمانی که کودک در داخل دستگاه گرم کننده تابشی است و هم زمانی که داخل انکوباتور و یا داخل تحت قرار دارد. پرستار حتما باید تحصیلات و تجارب مرتبط با کودکان نارس را داشته باشد تا بتواند به خوبی با دیدن نشانه ها، راهکار مناسب اتخاذ کند. برخی از این علائم عبارتند از:

1. سندرم انگشتان سفید
2. انگشتان باز شده و جدا از هم
3. پایین افتادگی گونه ها و چانه ها
4. ابروی گره کرده
5. بالا آوردن و تهوع
6. قوس زدن کمر
7. نشستن در هوا
8. چین گوش
9. علامت ایست
10. هوشیاری
11. برگرداندن سر
12. خیره شدن به طرف مقابل
13. خمیازه کشیدن یا سکسکه
14. تقویت نیروی تماسی